Σημείο θραύσης

Μέσα στο ήσυχο σκοτάδι ο Χόσκινς κινήθηκε.
«Ματ», είπε.
Σηκώθηκε απ’ την καρέκλα του και διέσχισε την καμπίνα. Προσπέρασε αυτά που ήταν στο τραπέζι, άνοιξε ένα συρτάρι κάτω απ’ το ντουλάπι κι έβγαλε μια ατσάλινη μετροταινία. Από ένα ράφι με βιβλία έπιασε ένα βαρύ τόμο. Κάθησε στην άκρη του καναπέ με το βιβλίο στα γόνατα και το φυλλομέτρησε, ανοίγοντάς το τελικά σε μια σελίδα με φυσικές μετρήσεις. Κοίταξε το πάτωμα, τη μαύρη κουρτίνα, πίσω το μοναδικό τοίχο που είχε απομείνει. Μουρμούρισε, άφησε το βιβλίο, και κουβάλησε το μέτρο του ως τον ατσάλινο τοίχο. Εκεί στερέωσε τη μια άκρη ελευθερώνοντας τον παραμαγνητικό έλεγχο της ταινίας και το τράβηξε στο δωμάτιο. Μέχρι το σκοτάδι διάβασε το μέτρο, σημείωσε.
.......................................................
Αυτό που κάνανε οι άνθρωποι ετούτου του πλανήτη είναι κατά βάση απλό και ίσιο. Έπρεπε να ξέρουν αν η φυλή που έφτιαξε το σκάφος το κατάφερε επειδή ήταν εντάξει ψυχολογικά, και επομένως ικανή να σκεφτεί λογικά όλη τη διαδικασία της κατασκευής του (ανάμεσα σε πολλά άλλα πράγματα), ή αν είχε μονάχα μηχανικές ιδιότητες. Μας δοκιμάσανε λοιπόν για να το δούνε. Μας δοκίμασαν όπως δοκιμάζουμε το ατσάλι –για να βρούμε το σημείο θραύσης. Κι όσο αυτοί παίζανε το παιχνίδι τους για την ισορροπία μας, εγώ έπαιζα ένα παιχνίδι για τις ζωές μας. Δεν μπορούσα να το μοιραστώ με κανέναν από σας, γιατί ήταν ένα παιχνίδι που μόνο εγώ, απ’ όλους εμάς, ήξερα καλά. Ο Παρέζι είχε δίκιο ως ένα σημείο όταν έλεγε πως είχα κάνει τη φυγή μου μέσα στην αφαίρεση –την αφαίρεση του σκακιού. Το λάθος του ήταν πως είχα σπρωχτεί να το κάνω. Μπορείτε να είσαστε απόλυτα βέβαιοι πως το έκανα επειδή το διάλεξα. Το ζήτημα ήταν να μεταφράσω τις ενδείξεις σ’ ένα αντίστοιχο σύστημα ιδεών.
.......................................................
Με δυο λόγια: τους νίκησα στο σκάκι, όπου ήξερα τους κανόνες και κείνοι τους σέβονταν, κι έτσι κατάφερα να κρατήσω αυτό που λέγεται ισοροπία. Όταν εσείς αναστατωθήκατε επειδή εξαφανίστηκε η θυρίδα, εγώ δεν αισθάνθηκα τίποτα γιατί η εξαφάνιση δεν ήταν σκάκι.
........................................................
Όταν τέλειωσαν ολόκληρο το οπλοστάσιο των ψευδαισθήσεων, δε μ’ είχαν σπάσει ακόμα.

(Απόσπασμα από το διήγημα του James Gunn, Σημείο θραύσης, μετ. Τζένη Μαστοράκη. Από την περίφημη "Ανθολογία Επιστημονικής Φαντασίας" των εκδόσεων Εξάντας, τόμος 3, 1976. Τίτλος πρωτοτύπου: Breaking point)